Έγιναν τόσο συντηρητικές οι κυβερνήσεις μας που... ούτε και την κυβέρνηση Μέτερνιχ δεν μπορούν να ξεπεράσουν πια; Αν γυρίσουμε πίσω στο 21, θα δούμε ότι οι τότε νέες παραγωγικές δυνάμεις (ναυτιλία-εμπόριο κλπ) έδειξαν με" ποιον θα πάμε και ποιόν θ' αφήσουμε". Οπότε και δεν ταχθήκαμε με Μέτερνιχ και Ιερά Συμμαχία όπως τώρα...
Τώρα η συντήρησή μας υπό τον γαλανό ουρανό, σαν άλλος Μέτερνιχ στο κιόσκι της παρέλασης ρεμβάζει, το μόνο που ξέρει να κάνει καλά ... Κι ενώ η ιστορία ακόμα τρέχει (ακόμα και το 21 τώρα πια τρέχει) εκπρόσωποι της οικονομικής μας ελίτ μιλούν για μονόδρομους - aladala κι εθίζονται με μουσειακές παρελάσεις, σε μια ισοπεδωμένη από το Μνημόνιο κοινωνία και αγορά . Είναι βοηθητικό μέσον για την ελίτ μας , ο εν λόγω εθισμός . Έτσι ασκεί με ελαφρά συνείδηση τον έλεγχο των γνωστών μεταρρυθμίσεων για του λαού τη δυστυχία- αυτοκτονία. Τι ωραία εν απουσία λαού κι εν μέσω ροπαλοφόρων ν' αναζητάς το... ''χαίρε Καίσαρα'' της παρέλασης των τσολιάδων! Όταν ο τόπος καίγεται! Όταν η ανεργία καλπάζει σαν το άλογο του Ιμπραήμ! Τι ωραία ν' απαιτείς εθνικές γιορτές και μουσεία, σε συνθήκες κατοχής ! Ν' απαιτείς Φανφάρες, συλλαμβάνοντας η μαλώνοντας όσους εμποδίζουν . Μικροπολιτικά τσαλιμάκια που πετυχαίνουν τον εξευτελισμό των ραγιάδων και δια των παρελάσεων...
ΚΙ ΕΝΏ Η ΣΥΝΤΉΡΗΣΉ ΑΚΌΜΑ ΠΑΡΕΛΑΎΝΕΙ η ιστορία τρέχει, τα δεδομένα αλλάζουν. Παραμένει "ξεχασμένος" ο ενεργειακός πλούτος της χώρας, αν και θα μπορούσε ν' αλλάξει τη μοίρα του λαού, την οικονομική-πολιτική-γεωπολιτική ακόμα και πολιτιστική του μοίρα. Απεναντίας η μικρή Κύπρος , συλλαμβάνοντας τους καιρούς ΠΡΏΤΟΝ βρήκε τρόπους ( π. χ Ρωσικά κεφάλαια) ώστε να διασώσει από Ισοπεδωτικούς Άξονες ( Γαλλο Γερμανικό - ΑγγλοΑμερικανικό) την κοινωνία της και την αγορά της . ΔΕΎΤΕΡΟΝ δεν αναπαύθηκε σε μονόδρομους. Βρήκε και νέους δρόμους πχ προχώρησε με το γειτονικό Ισραήλ σε συμφωνία για μια από κοινού αξιοποίηση των υποθαλάσσιων πηγών ενέργειας στη περιοχή των δυο κρατών . Η στρατοκρατική Τουρκία τρομοκράτης- προστάτης και της εν λόγω περιοχής, επιχείρησε να την τορπιλίσει , μα απέτυχε . Η αποτυχία αυτή του Γολιάθ του Αιγαίου, οφείλεται σ' αυτή τη νέα συμμαχία ανάμεσα σε δυο γείτονες , έστω και τόσο μικρούς , όπως η Κύπρος και το Ισραήλ. Χρήσιμα διδάγματα όχι μόνο για την Μέτερνιχ κυβέρνηση μας- γαμπρό της Μέρκελ που σήμερα θέλει να καπαρώσει και το φυσικό αέριο της Κρήτης αλλά και για τα κομμάτια της αριστεράς. Έτσι καθώς σφυρίζει το καθένα απ' αυτά το δικό του τραγούδι, κινδυνεύουν να τορπιλιστούν μια χαρά απ' τον Γολιάθ του δικομματισμού. Η ιστορία λοιπόν τρέχει, η αριστερά ανεβαίνει στις προτιμήσεις όχι πια κατά καμπύλη αλλά κάθετα. Όταν τα δεδομένα αλλάζουν, ιδίως τότε χρειάζονται οι ηγέτες. Κι αν δεν δώσουν παρόν ούτε τώρα, η αριστερά θα γίνει κι αυτή συντήρηση. Θα κολλήσει κι αυτή στον... εθισμό των παρελάσεων ! ( Εντάξει όχι των εθνικών μα της... διαμαρτυρίας) .
ΕΝ ΤΩ ΜΕΤΑΞΥ κοντά στις διαμαρτυρίες απ' τους λαούς Ευρώπης-Αμερικής ( για τα μέτρα που υπόσχονται την... εξόντωση της Ελλάδας ) παρατηρούνται τελευταία και κάποιοι απροσδόκητοι επικριτές του Μνημονίου π.χ. το Αμερικανικό Υπουργείο Οικονομικών που μέμφεται Δ.Ν.Τ. και διεθνή Κοινότητα καλώντας τους ν' αλλάξουν τακτική απέναντι στην Ελλάδα ( να πάψει η σκληρή αντιμετώπιση κ.λ.π. ). Άραγε βλέπουν κάποιοι διορατικοί αυτή τη κάθετη άνοδο της αριστεράς και ανησυχούν (εν όψει μάλιστα και των εκλογών) μήπως η Ελλάδα βγει απ' τον γνωστό μονόδρομο και βρεθεί ξαφνικά κάπου αλλού, ξεκινώντας από άλλους δρόμους όπως παράδειγμα η Κύπρος;
Τώρα η συντήρησή μας υπό τον γαλανό ουρανό, σαν άλλος Μέτερνιχ στο κιόσκι της παρέλασης ρεμβάζει, το μόνο που ξέρει να κάνει καλά ... Κι ενώ η ιστορία ακόμα τρέχει (ακόμα και το 21 τώρα πια τρέχει) εκπρόσωποι της οικονομικής μας ελίτ μιλούν για μονόδρομους - aladala κι εθίζονται με μουσειακές παρελάσεις, σε μια ισοπεδωμένη από το Μνημόνιο κοινωνία και αγορά . Είναι βοηθητικό μέσον για την ελίτ μας , ο εν λόγω εθισμός . Έτσι ασκεί με ελαφρά συνείδηση τον έλεγχο των γνωστών μεταρρυθμίσεων για του λαού τη δυστυχία- αυτοκτονία. Τι ωραία εν απουσία λαού κι εν μέσω ροπαλοφόρων ν' αναζητάς το... ''χαίρε Καίσαρα'' της παρέλασης των τσολιάδων! Όταν ο τόπος καίγεται! Όταν η ανεργία καλπάζει σαν το άλογο του Ιμπραήμ! Τι ωραία ν' απαιτείς εθνικές γιορτές και μουσεία, σε συνθήκες κατοχής ! Ν' απαιτείς Φανφάρες, συλλαμβάνοντας η μαλώνοντας όσους εμποδίζουν . Μικροπολιτικά τσαλιμάκια που πετυχαίνουν τον εξευτελισμό των ραγιάδων και δια των παρελάσεων...
ΚΙ ΕΝΏ Η ΣΥΝΤΉΡΗΣΉ ΑΚΌΜΑ ΠΑΡΕΛΑΎΝΕΙ η ιστορία τρέχει, τα δεδομένα αλλάζουν. Παραμένει "ξεχασμένος" ο ενεργειακός πλούτος της χώρας, αν και θα μπορούσε ν' αλλάξει τη μοίρα του λαού, την οικονομική-πολιτική-γεωπολιτική ακόμα και πολιτιστική του μοίρα. Απεναντίας η μικρή Κύπρος , συλλαμβάνοντας τους καιρούς ΠΡΏΤΟΝ βρήκε τρόπους ( π. χ Ρωσικά κεφάλαια) ώστε να διασώσει από Ισοπεδωτικούς Άξονες ( Γαλλο Γερμανικό - ΑγγλοΑμερικανικό) την κοινωνία της και την αγορά της . ΔΕΎΤΕΡΟΝ δεν αναπαύθηκε σε μονόδρομους. Βρήκε και νέους δρόμους πχ προχώρησε με το γειτονικό Ισραήλ σε συμφωνία για μια από κοινού αξιοποίηση των υποθαλάσσιων πηγών ενέργειας στη περιοχή των δυο κρατών . Η στρατοκρατική Τουρκία τρομοκράτης- προστάτης και της εν λόγω περιοχής, επιχείρησε να την τορπιλίσει , μα απέτυχε . Η αποτυχία αυτή του Γολιάθ του Αιγαίου, οφείλεται σ' αυτή τη νέα συμμαχία ανάμεσα σε δυο γείτονες , έστω και τόσο μικρούς , όπως η Κύπρος και το Ισραήλ. Χρήσιμα διδάγματα όχι μόνο για την Μέτερνιχ κυβέρνηση μας- γαμπρό της Μέρκελ που σήμερα θέλει να καπαρώσει και το φυσικό αέριο της Κρήτης αλλά και για τα κομμάτια της αριστεράς. Έτσι καθώς σφυρίζει το καθένα απ' αυτά το δικό του τραγούδι, κινδυνεύουν να τορπιλιστούν μια χαρά απ' τον Γολιάθ του δικομματισμού. Η ιστορία λοιπόν τρέχει, η αριστερά ανεβαίνει στις προτιμήσεις όχι πια κατά καμπύλη αλλά κάθετα. Όταν τα δεδομένα αλλάζουν, ιδίως τότε χρειάζονται οι ηγέτες. Κι αν δεν δώσουν παρόν ούτε τώρα, η αριστερά θα γίνει κι αυτή συντήρηση. Θα κολλήσει κι αυτή στον... εθισμό των παρελάσεων ! ( Εντάξει όχι των εθνικών μα της... διαμαρτυρίας) .
ΕΝ ΤΩ ΜΕΤΑΞΥ κοντά στις διαμαρτυρίες απ' τους λαούς Ευρώπης-Αμερικής ( για τα μέτρα που υπόσχονται την... εξόντωση της Ελλάδας ) παρατηρούνται τελευταία και κάποιοι απροσδόκητοι επικριτές του Μνημονίου π.χ. το Αμερικανικό Υπουργείο Οικονομικών που μέμφεται Δ.Ν.Τ. και διεθνή Κοινότητα καλώντας τους ν' αλλάξουν τακτική απέναντι στην Ελλάδα ( να πάψει η σκληρή αντιμετώπιση κ.λ.π. ). Άραγε βλέπουν κάποιοι διορατικοί αυτή τη κάθετη άνοδο της αριστεράς και ανησυχούν (εν όψει μάλιστα και των εκλογών) μήπως η Ελλάδα βγει απ' τον γνωστό μονόδρομο και βρεθεί ξαφνικά κάπου αλλού, ξεκινώντας από άλλους δρόμους όπως παράδειγμα η Κύπρος;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου