ΟΡΕΙΒΑΤΙΚΟΣ ΠΕΖΟΠΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΙΚΑΡΙΑΣ: Κυριακή 12 Δεκέμβρη Πάμε Μύρσωνα

ΟΡΕΙΒΑΤΙΚΟΣ ΠΕΖΟΠΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΙΚΑΡΙΑΣ: Κυριακή 12 Δεκέμβρη Πάμε Μύρσω
ποιος είναι ο πρόεδρος και το Δ.Σ; Θέλουμε επικοινωνία.

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΈΣ ΕΚΔΗΛΏΣΕΙΣ ΤΗΣ ΚΊΝΗΣΗΣ "ΙΚΑΡΊΑ ΤΡΌΠΟΣ''

 Μεγάλη  η  δράση  της κίνησης "Ικαρία Τρόπος'' αυτό το καλοκαίρι,  πολλές εκδηλώσεις τόσο στην Αθήνα όσο και στην Ικαρία. Ειδικά για το νησί που κάτι...''εμπορικοί μεταπράτες Αθηνών" το θέλουν χωρίς  προσωπικότητα, χωρίς δική του παραγωγή πολιτισμού,  εκδηλώσεις όπως αυτές του "Ικαρία Τρόπος" έχουν μεγάλη σημασία:
Α' ΕΚΔΉΛΩΣΗ.                                                                                                                                                Κυριακή 1 Ιουλίου, εστιατόριο PITTA  LAND (Ιασωνίδου 17  Ελληνικό). Συμπόσιο και πρόγραμμα συζήτησης με θέματα Κοινοτισμού, εξ αφορμής μιας επίσκεψης μελών  της κίνησης "Ικαρία Τρόπος" σε κτήριο της ΕΡΤ (ύστερα από πρόσκληση του "δικτύου δραστηριοτήτων-κοινοτήτων'' Athens Fringe Network). Το πρόγραμμα της συζήτησης είχε ως εξής:                                                                
1) Ποια κοινότητα εμείς εννοούμε; (Ομιλητής: Στέφανος Γεωργιάδης- Μουσικοσυνθέτης -καθηγητής).   2) Το οικονομικό πείραμα του Μίκαελ Ούντεργκέγκενμπέργκερ στο Βέργκλ της Αυστρίας το 1932.  ( Ομιλητής:  Κώστας Μαχουλιώτης -Οικονομολόγος - Ψυχοθεραπευτής).
3) Κοινότητες Γερμανίας (Ομιλητής: Βαγγέλης Σακάτος - Λογοτέχνης -δημοσιογράφος-ιστορικός).
4) Μαρξισμός-Μετανάστευση και Τσιγγάνοι ( Ομιλητής: Δημήτρης Ντούσας - Συγγραφέας -δάσκαλος). 5) Αναμνήσεις Ζεϊμπέκικου χορού από την Ικαρία ( Ομιλητής: Σωτήρης Πολίτης - Δημοσιογράφος, πρώην πρόεδρος του Καριώτικου συλλόγου "Ταυροπόλος'' και νυν ιδρυτής του συλλόγου Καριωτών Νοτίων Προαστείων). Η εκδήλωση έκλεισε με γλέντι. Στο μπουζούκι έπαιξε ο Ματθαίος  Τσάκαλος, Καριώτης απ' τον Καναδά. 
Β' ΕΚΔΉΛΩΣΗ:                                                                                                                                           Κυριακή 15 ΙΟΥΛΙΟΥ καφενές "ΤΟΥ ΠΑΡΗ" (Πάρου και Λέρου γωνία Άγιος Δημήτριος). Συνεστίαση προς τιμή της Καριωτίνας Ποιήτριας  Βέρας Κλαρέβα και του Καφενέ του Πάρι, που τον κάναμε Καριώτικο.   Το πρόγραμμα της συζήτησης είχε ως εξής:   1) Καριώτικοι Καφενέδες ( Ομιλητής Στέφανος Γεωργιάδης - Μουσικοσυνθέτης - καθηγητής ) . 2) Η Καλομάνα              ( Διήγημα της ποιήτριας . Διαβάζει η καθηγήτρια Γαλλικής, Αναστασία - Ανθή- Καζαζίδου. 3) Η Ρεγγίνα μου ( Διήγημα της ποιήτριας . Διαβάζει το στέλεχος του  Ικαρία τρόπος, Ειρήνη-Ζαφειρούλη -Μπακλαβά).  4) Απολογισμός δράσης  συλλόγου  Καριωτών Νοτίων Προαστείων. ( Ομιλητής Σωτήρης Πολίτης- Δημοσιογράφος, ιδρυτής του  συλλόγου). Ακολούθησε μουσική συναυλία.  Κύκλος τραγουδιών " Ούλοι εμείς Εφέντη" σε ποίηση -μουσική Στέφανου Γεωργιάδη.
Γ' ΕΚΔΗΛΩΣΗ.                                                                                                                                                         Αρχές  Αυγούστου, συναυλία Στέφανου Γεωργιάδη στη μοναδική Ταβέρνα της καλομάνας Καλλιόπης στο Τραπάλου. Κύκλος τραγουδιών  "Ούλοι Εμείς Εφέντη" (σε ποίηση - μουσική Στέφανου Γεωργιάδη). Η συναυλία έγινε ΠΡΟΣ ΤΙΜΗ ΤΗΣ  ΚΑΡΙΩΤΙΚΗΣ ΜΑΚΡΟΖΩΙΑΣ και της Καριώτικης καλοσύνης (κυρίας υπευθύνου της μακροζωίας). Όλα αυτά τα εκπροσωπούσε  στο Τραπάλου εκείνη τη στιγμή  η Χαραλαμπία Βατούγιου (103 ετών). Η Χαραλαμπία απόλαυσε μια μοναδική συναυλία αφού για χάρη αυτής και της  Καλλιόπης, ο Στέφανος  τραγούδησε χωρίς καλώδια και πρίζες ακόμα μια φορά.  Κάτι που κάνει  μονάχα όταν εμπνέεται από Καριώτικες μορφές και τοπία.   Και είναι  γνωστό πια  στην Ικαρία  ένα  τραγούδι του Στέφανου   (γνωστό χωρίς τη   βιομηχανία της δισκογραφίας που οι... έμποροι μεταπράτες του "πνεύματος Αθηνών" ,εισάγουν με καμάρι στο νησί).  Οι  στίχοι του εν λόγω τραγουδιού λένε ότι: Εδώ, απέναντι απ' τη Μύκονο η φωνή /  δεν θέλει καλώδια και πρίζες /   θέλει στα βράχια να είναι γυμνή / θέλει νερό και ρίζες ...              
Δ' ΕΚΔΗΛΩΣΗ.                                                                                                                                              Τετάρτη  29 Αυγούστου στο Γλυκοτεχνείο της Ιωάννας και Λεωνίδα Κιουλανή (στον  Αρμενιστή). Στο υπέροχο μπαλκονάκι του ζαχαροπλαστείου με θέα το φεγγαράκι και τις  βάρκες του Αρμενιστή και πάλι ο Στέφανος τραγούδησε χωρίς καλώδια και πρίζες  απ' τον κύκλο των τραγουδιών του "Ούλοι Εμείς Εφέντη":  " Έλα στον Αρμενιστή που λυγιούνται όλα μαζί / βάρκες θάλασσες λουλούδια, κοπελιές και κοπελούδια, έλα! /  Έλα στον Αρμενιστή στα γλυκά του Κιουλανή / να σε πάρω απ' το χεράκι για τικ-τακ (καριώτικο ποτό ) και καρυδάκι, έλα! (καριώτικο    γλυκό). Έλα στον Αρμενιστή στα γλυκά του Κιουλανή / έλα κι έχει μπαλκονάκι για να δεις το φεγγαράκι, έλα!"... Το έργο του μουσικοσυνθέτη Στέφανου Γεωργιάδη καθώς και τις βασικές αρχές της κίνησης "Ικαρία Τρόπος"  παρουσίασε η συγγραφέας - ζωγράφος και δημιουργός της  θεατρικής σκηνής Δάφνης Τούλα Μωραίτη.  Επαινώντας τόσο την κίνηση "Ικαρία Τρόπος'' όσο και την κίνηση  για την δημιουργία συλλόγου Καριωτών νοτίων Προαστίων είπε  χαρακτηριστικά: Το ΔΝΤ και η δεύτερη Γερμανική Κατοχή μπήκαν στη χώρα μας , ελλείψει πραγματικών κοινωνικών κινήσεων, παρουσία μονάχα κομματικών μηχανισμών που πέρα από μπουνίδι στις τηλεοράσεις και κυνήγι ψήφων , δεν ξέρουν τι άλλο να δημιουργήσουν...
Ε' ΕΚΔΗΛΩΣΗ.                                                                                                                                                Παρασκευή 31 Αυγούστου στο πανοραμικό -παραθαλάσσιο εστιατόριο Καλυψώ στο Φύτεμα.  Γλέντι-χορός του "Ικαρία Τρόπος" και τραγούδια πεζούλας, γιατί όπως λέει χαρακτηριστικά ένα τραγούδι του Στέφανου: Εδώ δεν έχει μέντορες τσάτσους  που πάνε ζούλα / έχει ανθρώπους Εύδηλους, φεγγάρι στη πεζούλα...

Μέτερνιχ και παρελάσεις.

Έγιναν τόσο συντηρητικές  οι  κυβερνήσεις μας που... ούτε και  την κυβέρνηση Μέτερνιχ δεν μπορούν να ξεπεράσουν πια;  Αν γυρίσουμε πίσω στο  21,  θα δούμε ότι οι τότε νέες παραγωγικές δυνάμεις (ναυτιλία-εμπόριο κλπ) έδειξαν με" ποιον θα πάμε και ποιόν θ' αφήσουμε".                                                                                                 Οπότε και  δεν ταχθήκαμε με Μέτερνιχ και Ιερά Συμμαχία όπως τώρα...                                                                
Τώρα η συντήρησή μας υπό τον γαλανό ουρανό, σαν  άλλος Μέτερνιχ  στο κιόσκι  της παρέλασης   ρεμβάζει,  το μόνο που ξέρει να κάνει καλά  ... Κι ενώ η ιστορία ακόμα τρέχει   (ακόμα και  το 21 τώρα πια τρέχει)  εκπρόσωποι της οικονομικής μας ελίτ  μιλούν για μονόδρομους - aladala  κι εθίζονται με  μουσειακές παρελάσεις,  σε μια ισοπεδωμένη  από το Μνημόνιο  κοινωνία  και  αγορά . Είναι  βοηθητικό μέσον για την ελίτ μας , ο εν λόγω  εθισμός .  Έτσι  ασκεί  με ελαφρά συνείδηση τον  έλεγχο των γνωστών μεταρρυθμίσεων για του  λαού τη  δυστυχία- αυτοκτονία. Τι ωραία  εν απουσία λαού κι εν μέσω ροπαλοφόρων ν'  αναζητάς το... ''χαίρε Καίσαρα'' της  παρέλασης  των τσολιάδων!  Όταν ο τόπος καίγεται!  Όταν η ανεργία καλπάζει σαν το άλογο του Ιμπραήμ! Τι ωραία ν'  απαιτείς εθνικές γιορτές  και μουσεία, σε συνθήκες κατοχής ! Ν' απαιτείς  Φανφάρες, συλλαμβάνοντας η μαλώνοντας  όσους εμποδίζουν .    Μικροπολιτικά τσαλιμάκια  που  πετυχαίνουν  τον   εξευτελισμό  των  ραγιάδων  και  δια των παρελάσεων...


ΚΙ  ΕΝΏ Η  ΣΥΝΤΉΡΗΣΉ  ΑΚΌΜΑ ΠΑΡΕΛΑΎΝΕΙ   η ιστορία τρέχει,  τα δεδομένα αλλάζουν.          Παραμένει "ξεχασμένος" ο ενεργειακός  πλούτος  της χώρας,  αν και θα μπορούσε ν' αλλάξει τη μοίρα του λαού, την οικονομική-πολιτική-γεωπολιτική  ακόμα και πολιτιστική του μοίρα. Απεναντίας η  μικρή  Κύπρος , συλλαμβάνοντας τους  καιρούς  ΠΡΏΤΟΝ  βρήκε τρόπους  ( π. χ  Ρωσικά κεφάλαια)   ώστε να διασώσει  από  Ισοπεδωτικούς Άξονες ( Γαλλο Γερμανικό - ΑγγλοΑμερικανικό)  την κοινωνία της  και την αγορά της . ΔΕΎΤΕΡΟΝ δεν  αναπαύθηκε σε μονόδρομους.  Βρήκε  και  νέους  δρόμους  πχ   προχώρησε με το γειτονικό  Ισραήλ σε συμφωνία για μια από κοινού αξιοποίηση των υποθαλάσσιων πηγών ενέργειας στη περιοχή των δυο κρατών .                  Η στρατοκρατική Τουρκία  τρομοκράτης- προστάτης και της εν λόγω περιοχής,  επιχείρησε  να την  τορπιλίσει , μα απέτυχε .  Η  αποτυχία αυτή του Γολιάθ του Αιγαίου,  οφείλεται σ' αυτή τη νέα  συμμαχία  ανάμεσα σε δυο γείτονες ,  έστω και τόσο μικρούς , όπως  η Κύπρος και το Ισραήλ.  Χρήσιμα   διδάγματα  όχι μόνο για   την  Μέτερνιχ κυβέρνηση  μας-  γαμπρό  της  Μέρκελ  που σήμερα   θέλει να καπαρώσει και το φυσικό αέριο της Κρήτης  αλλά και για τα  κομμάτια της αριστεράς. Έτσι  καθώς σφυρίζει το καθένα απ' αυτά το δικό του τραγούδι, κινδυνεύουν  να  τορπιλιστούν μια χαρά απ' τον  Γολιάθ του δικομματισμού.  Η ιστορία λοιπόν τρέχει,  η αριστερά  ανεβαίνει  στις προτιμήσεις  όχι πια   κατά καμπύλη αλλά  κάθετα.  Όταν τα δεδομένα αλλάζουν, ιδίως τότε  χρειάζονται οι ηγέτες. Κι αν δεν δώσουν παρόν ούτε τώρα,  η αριστερά θα γίνει κι αυτή συντήρηση.  Θα  κολλήσει κι αυτή στον... εθισμό των παρελάσεων !                                                                               ( Εντάξει όχι των εθνικών  μα της... διαμαρτυρίας) .

ΕΝ ΤΩ ΜΕΤΑΞΥ  κοντά στις  διαμαρτυρίες  απ' τους λαούς  Ευρώπης-Αμερικής ( για τα μέτρα που υπόσχονται την... εξόντωση της Ελλάδας  )  παρατηρούνται τελευταία  και κάποιοι   απροσδόκητοι επικριτές του Μνημονίου  π.χ. το Αμερικανικό  Υπουργείο  Οικονομικών  που μέμφεται Δ.Ν.Τ. και διεθνή Κοινότητα καλώντας τους ν' αλλάξουν τακτική απέναντι στην Ελλάδα  ( να πάψει η σκληρή αντιμετώπιση κ.λ.π. ).  Άραγε βλέπουν κάποιοι διορατικοί αυτή τη κάθετη άνοδο της αριστεράς και  ανησυχούν (εν όψει μάλιστα και των εκλογών) μήπως η Ελλάδα  βγει απ' τον γνωστό μονόδρομο και βρεθεί ξαφνικά κάπου  αλλού,  ξεκινώντας  από άλλους δρόμους όπως παράδειγμα  η Κύπρος;

26 του ΣΕΠΤΈΜΒΡΗ S.O.S. ( Της ΤΟΥΛΑΣ ΜΩΡΑΪΤΟΥ. Αφιερωμένο στις αθώες ψυχές που πήρε η θάλασσα άδικα...).

Ακόμα  θυμάμαι τη χαρά που ένιωθα όταν ήμουνα  μικρούλα σαν ετοιμαζόμαστε για το ταξίδι που κάναμε κάθε καλοκαίρι. Πηγαίναμε στο νησί που ήταν η πατρίδα της μητέρας μου. " Το αγαπάω το νησί μου " μας έλεγε . " Το αγαπάω γατί είναι η γεννήτρα μου ''.  Μικρό παιδάκι εγώ τότε , η ψυχή μου γέμιζε με ήλιο, θάλασσα και ξεγνοιασιά πριν ακόμα μπούμε στο καράβι. Φορτωμένοι με τις βαλίτσες και τους μπόγους στα χέρια ανεβαίναμε τις ανεμόσκαλες  που υπήρχαν τότε. Εγώ με το ψάθινο καπελάκι στο κεφάλι και το χέρι μου τεντωμένο, να μου το κρατάει σφιχτά η μητέρα μου, γιατί φοβόταν μην πέσω στη θάλασσα.  Οι μικροπωλητές με τα καλάθια στα χέρια τους , πωλούσαν ένα σωρό πράγματα, από δραμαμίνες για τη ζαλάδα που φέρνει η φουρτούνα η και η καραβίλα, αυτή η μυρωδιά που σε έπνιγε, μόλις έμπαινες στο καράβι. Επίσης πωλούσαν κομπολογάκια, τράπουλες, βεντάλιες και ματογυάλια  για τον ήλιο. Ένα ζευγάρι γυαλιά τέτοια λιμπίστηκα και εγώ και ζήτησα να μου τα αγοράσουν. Είχαν κόκκινο σκελετό και το σχήμα τους έμοιαζε με πεταλούδα. ''Δεν είναι καλά βρε παιδάκι μου , δεν θα βλέπεις με δαύτα, θα πονέσουν τα μάτια σου " είπε ο πατέρας μου. Εγώ μούτρωσα και για να μη με στεναχωρήσουν μου τ' αγόρασαν. Μόλις τα φόρεσα κατάλαβα οτι είχαν δίκιο. Δεν έβλεπα καλά ήταν θαμπά. Δεν με ένοιαζε όμως, είχα καμάρι που φορούσα γυαλιά μοντέρνα.                           Σήμερα, ύστερα από πενήντα χρόνια, τα καράβια είναι διαφορετικά. Δεν μυρίζουν άσχημα. Έχουν ωραία σαλόνια, όπου μπορείς να καθίσεις άνετα, πεντακάθαρα στρωμένα με ωραία χαλιά. Οι σκάλες τους είναι ωραίες και σε πολλά κυλιόμενες. Μόνο ο απόηχος των ανθρώπων είναι ο ίδιος. Αν κλείσεις τα μάτια ακούς τους ίδιους ήχους όπως τότε. Παιδάκια να κλαψουρίζουν, άντρες να αστειεύονται και να γελούν, μανάδες να λένε στα παιδιά τους: " Κάτσε κάτω θα σε χάσω μέσα στη πολυκοσμία".                                                                                                                                                 Τώρα είμαι ακουμπισμένη στη κουπαστή , επάνω στη πρύμνη του καραβιού και από εδώ ψηλά βλέπω τους ταξιδιώτες που μπαίνουν στο καράβι. Περιμένω κάτι φίλους μου από τον Καναδά. Είναι δύο ζευγάρια. Έχουν σαράντα χρόνια να έρθουν στην Ελλάδα. (Συνεχίζεται...)